tekið af bifhjol.is

Samkvæmt rannsóknum tekur 95% mótorhjólafólks aflíðandi vinstri beygju of innarlega, oft með alvarlegum afleiðingum. Þetta á sérstaklega við þar sem beygjan er blind og hættir bifhjólafólkinu til að láta hjólið fara yfir miðlínu vegar. Í Austurríki er verið að prófa nýjar vegmerkingar sem eiga að draga úr þessari hættu og fyrstu niðurstöður eru jákvæðar. Að sögn Klaus Robatsch, yfirmanns rannsóknarinnar er margt mótorhjólafólk með litla reynslu í dag. “Margir tóku prófið sitt fyrir nokkrum áratugum og hafa ekið bílum án slysa í mörg ár. Það er hættulegt að halda að það sama gildi þegar sest er uppá mótorhjól eftir langan tíma” segir Klaus. Í Austurríki létust 83 í mótorhjólaslysum árið 2015 og 4.100 slösuðust alvarlega. Tíu prófstaðir með merkingum eins og þessum hafa sýnt góðan árangur að draga úr slysum, en með því að setja hirngi við miðlínuna reynir mótorhjólafólkið að halda sig hægra megin við og þar með minnkar hættan verulega.

Flest okkar hafa ekki bara gaman af því að horfa á hjólin okkar heldur auðvitað líka að nota þau, ekki rétt ! Það eru til mjög mörg hjól sem líta virkilega vel út sjónlega en þegar kemur að notkun þá jú skila þau þér áfram en það vantar alla skemmtun í aksturinn. Hvar ef við getum nú blandað þessu saman: Fegurð (ef segja má svo) og líka skemmtun !!

Yamaha hefur nú á örskömmum tíma hannað/framleitt mótorhjól sem eru “nakinn” og líta út eins og það sé virkilega gaman að aka þeim. Þeir þarna hjá “heimaha” eru með á sínum snærum virkilega flotta hönnuði. En það er ekki nóg að vera fallegur nakinn það verður líka að fylgja því skemmtun við akstur “sko” (einn sko fyrir formann vorn).

Nú undanfarin nokkur ár hafa komið á markað café racer og scrambler hjól frá hinum ýmsu framleiðendum, t.d. Ducati og Triumph, en SCR950 yamminn sameinar í raun bæði smá café og aðeins meira scrambler, reyndar vilja yamma menn halda sér við að kalla hjólið scrambler, dæmi hver fyrir sig, en þetta virkilega flotta nakta hjól skilar líka öllu sem menn/konur sækjast eftir í akstri. Hvar sem komið var á hjólinu við prufuakstur vakti það athygli.

Það kemur einhverjum á óvart að hjólið var í raun hannað hjá Yamaha motors USA og leitar aftur í tímann til hinna gömlu daga þegar hin ýmsu svokölluð “off road” hjól frá Triumph, BSA og Norton voru notuð í hinar ýmsu utanvega keppnir og í raun var eina breytingin frá götuhjólinu: Uppliggjandi pústkerfi og hlífðarpanna undir mótor, ja og einhver smá atriði !! Sjáum fyrir okkur Steve Mcqueen á fullri ferð á Triumph. SCR hjólið skilar okkar aftur í tímann að hluta til allavega teinafelgur, lítil framlugt, gúmmí hosur á framdempurum, tveir í einn púst og svona nokkuð töff scrambler útlit, eins og áður sagt.

En snúum okkar að aðalatriðinu hvernig er að aka græjunni ?? Stýrið er svona motorcross, en liggur alveg rétt fyrir manni við ásetu, sætið er frekar “þunnt” en pedalar eru staðsettir svona nær miðju og þú situr í nokkuð eðlilegri stöðu. Eina sem prufuökumaður kvartaði lítillega yfir var að hann rak stundum hnéð í lofthreinsara hlíf. Mótorinn er V mótor 60gráðu, loftkældur og virkar virkilega vel og þá sérstaklega togar hjólið hressilega, enda nær 1000cc tveggja strokka græja, en sendir samt nokkurn titring uppí stýri og fótpegga, já og við vissan snúning er lítil notkun í speglum.

Bensíntankur er frekar lítill og þú ferð ekki nema rétt rúmar 100 mílur á tank, sætið frekar þunnt og þessi smá titringur þá langaði prufuökumanni að halda áfram strax eftir að hafa fyllt bensíntank= gaman gaman þrátt fyrir auman rass og dofnar hendur !!!

Eins og mörg önnur hjól með þessu útliti og sögð Scrambler þá er þetta engin utanvegagræja, nei þetta hjól á heima að mestu leiti á malbikinu en hvað vita þessir prufuökumenn !! Framhjólbarði er 19” afturhjólbarði er 17” og þetta eru svona “semi” utanvega hjólbarðar, sætishæð er 32,7”, fjöðrun er svo sem ekki mjög öflug allavega ekki fyrir utanvegaakstur, að framan er hún 4.7” og að aftan ja aðeins 2.8” og eitthvað er hægt að stilla þessa fjöðrun. Hjólið vigtar 552 pund en virkar eins og það sé nokkuð léttara. “Höndlar” virkilega vel við nær alla aðstæður og flestir prufuökumenn urðu svona frekar villtir því hjólið bauð virkilega uppá hressilegan akstur, fer vel í gegnum beygjur en þú rekur fótstanda nokkuð fljótt niður, útúr beygjum togar hjólið virkilega hressilega og ekki flókið að prjóna því (bannað !!). Hjólið kemur með einum bremsudisk að fram og aftan og mættu vera betri.

Eins og nú er í tísku þá má kaupa alls konar aukahluti á hjólið til að gera það að þínu og bara gaman að því, ekki vilt þú vera eins og allir aðrir er það nokkuð ??!!! Yamaha hafa þarna komið með virkilega skemmtilega græju á góðu verði (ja svo segja þeir). Svo má lesa betur um allt tæknilegt af netinu.

2017 Yamaha SCR950 Specs
Base Price: $8,699
Website: yamahamotorsports.com
Engine Type: Air-cooled, transverse V-twin, SOHC, 4 valves per cyl.
Displacement: 942cc
Bore x Stroke: 85.0 x 83.0mm
Transmission: 5-speed, cable-actuated wet clutch
Final Drive: Belt
Wheelbase: 62.0 in.
Rake/Trail: 28.4 degrees/5.1 in.
Seat Height: 32.7 in.
Wet Weight: 552 lbs.
Fuel Capacity: 3.2 gals.
MPG: 87 PON min. (low/avg/high) 46.8/49.3/51.

Stolið og stílfært af netinu:

Óli bruni

tekið af visir.is

Seinna í þessum mánuði verður þessu tryllitæki hleypt lausu á saltsléttunum í Bonneville í Utah ríki Bandaríkjanna og vonast mótorhjólaökuþórinn Guy Martin, sem aka mun þessari hálfgerðu eldflaug að ná 644 km hraða, en það samsvarar 400 mílum. Núverandi met ökutækis í Bonneville er 376,63 mílur, eða 606 km/klst. Bonneville Speed Week keppnin hefur ekki verið haldin síðustu tvö ár, en síðasta keppni var árið 2013. Keppnin er ávallt haldin í ágúst og engin breyting verður á því í ár. Ökutækið sem sést hér að ofan ber nafnið Triumph Infor Rocket Streamliner og er með 1.000 hestafla þotuhreyfil sem brennir metangasi. Segja má að Triumph Infor Rocket Streamliner sé þota án vængja og til að tryggja að hún komist sem hraðast er yfirbyggingin úr koltrefjum og því bæði létt og sterkbyggð.

Formaðurinn og Gjaldkerinn fóru í stuttan hjólatúr í dag 3/7/2016 á eins hjólum, Kawasaki 900 árg 1986.

Í Grindavík mættum við 4 gömlum Bentley bílum á ferð um Ísland. Þetta eru 1928 og 1931 árgerðir.

Sjá myndir í 2 nýjum myndasöfnum.

Drullusokkar, vinaklúbbur Gaflara, áttu 10 ára afmæli 04.05.16 og í tilefni af því var afmælissýning þann 04.06.16.

Nokkrir Gaflarar mættu og tóku þátt í sýningunni.  Gaflarar færðu vinunum smá gjöf á þessum tímamótum.

Hér eru nokkrar myndir frá afhendingu gjafarinnar og eins er nýtt myndaalbúm frá Eyjum.

Formaður vor er búin að hringja í mig nær daglega og spyrja hvenær næsta grein mín um Breskt er best muni birtast á heimasíðu Gaflara, svarið er alltaf það sama: Það les þetta engin nema kannski þrír sérvitringar sem og að ég var hættur að skrifa fyrir sjálfan mig !! En aldrei að segja aldrei ! því nú kemur hér grein sem fjallar um alvöru hjól sem ekki væri dónalegt að eiga og það sem betra er það kemur frá Englandi, ræðum ekkert hvar þetta dót er framleitt frekar en t.d. Harley !!

Triumph Thruxton 1200 R 2016

Það hefur verið beðið lengi eftir alvöru “retro” café racer frá Triumph, já nokkuð lengi því þó gamli Thruxtoninn sé flottur og með ágætis afl þá vantaði nokkuð uppá að útlitið væri í samræmi við afl og aksturseiginleika og sagan segir að það væru aðallega eldri karlmenn sem ekki gætu ráðið við alvöru “racer” sem keyptu gamla Truxtoninn vegna útlits hjólsins, en maður þarf ekki að trúa öllu sem við lesum !!. Ráðamenn hjá Triumph hlusta á markaðinn og skynjuðu að þeir yrðu að gera eitthvað til að hanga í samkeppninni t.d. miðað við græjur frá Ducati, KTM og svo auðvitað Norton ja þeir sem hafa efni á þeirra hjólum (já já líka eitthvað frá Japan).

Nú er komið á markaðinn alvöru græja frá Triumph og þessi heitir Thruxton, kemur í tveimur útgáfum Thruxton og Thruxton R. Reyndar er hægt að fá nokkur önnur hjól í svipuðu útliti t.d. Street Twin, T120 og T120 Black ofl.

Nýi Thruxtoninn er alveg ný hönnun frá grunni, ný grind, nýr 1200cc vatnskælur mótor, R hjólið er með annan bensíntank, annað sæti, aðra fjöðrun ofl. ofl. ofl. Útlit og áseta gefa til kynna að þarna sé alvöru Breskur café racer á ferðinni og já ekki bara útlit og áseta, mótor, fjöðrun sem og bremsur eru “alvöru”. Prófanir sýna að góður ökumaður á Thruxton R leikur sér að la la ökumanni á plasttúpu frá ja Japan !

Þó Thruxtoninn sé vatnskældur þá er vatnskassinn mjög vel hannaður og fellur vel að hjólinu, það má hæla Triumph fyrir þennan flotta frágang. Eins og áður sagt þá er 1200cc mótor í hjólinu, sögð hestöfl eru 98 og togið er 83 pund fet, hjólið kemur með beinni innspýtingu og þessi innspýting er í útliti eins og gamlir blöndungar. Við ræðum betur um fjöðrun og bremsur, en margt annað hefur verið endurhannað með kúnnan í huga t.d. er þjónustu yfirferð (olíuskipti o.s.frv.) nú á 10þús mílna fresti. Allur frágangur frá verksmiðju hefur verið bættur verulega er sagt, þó hann hafi verið ágætur fyrir.

Til að skilja R hjólið frá “bræðrum” sínum þá er R hjólið með annan gráðu halla á framgafli heldur en standard Thruxtoninn þó það muni bara 0.1 gráðu þá munar um það. (22.7-22.8). Thruxton R hjólið kemur með “clip-on” stýri og það er sagt alls ekki of lágt, Daytona pedala settið er heldur ekki of langt frá götunni þannig að menn sitja ekki alveg í “krippu”. R hjólið er líka léttara en standard Thruxtoninn það munar 23 lbs á milli hjólanna.

R Thuxtoninn kemur með Showa framdempurum og Öhlins að aftan og allt stillanlegt í allar áttir en standard hjólið kemur með Kayaba að framan og aftan. Bremsur eru líka betri á R hjólinu að framan eru tveir 310mm fljótandi diskar, bremsudælur eru fjögurra stimpla frá Brembo, en að aftan er 220mm diskur og tveggja stimpla dæla frá Nissin. Að sjálfsögðu kemur R-inn með ABS bremsukerfi. Hjólbarðar á R-inu eru frá Pirelli og kallast Diablo Corsa., felgur eru úr áli með teinum 17 tommu.

En nú er búið að telja upp allt þetta tæknilega en hvernig er að aka græjunni. Látum blaðamanninn segja frá. Ég hafði svona rétt prufað gæjuna og ekkert verið að taka á henni fyrri daginn sem prufurnar stóðu yfir, aðeins verið að kynnast nýju ástinni minni því eins og allir vita að fyrsta skiptið bara spenna og stendur alltaf stutt yfir (samanburður við eitthvað annað ??!!). En nú ákvað ég að taka á græjunni, lét hjólið hitna aðeins, hljóðið er alvöru jafnvel með standard hljóðkútum og síðan var tekið létt af stað og brosið var þegar komið því framdekkið fór strax frá jörðu þó lítið væri gefið inn. Þó skrítið sé þá snerist gamla græja meira því rauða strikið á snúningshraðamælir er í 7500 rpm, en það skipti engu máli því þetta nýja hjól er með yfirdrifið afl og tog, tekur vel við sér á öllu sviðinu og gamli Thruxtoninn yrði aðeins gömul minning í speglunum í samanburði ef hressilega yrði tekist á ef segja má svo. Fjöðrun er frábær sem og bremsur, já vörumerkin þó dýr séu eru vel þess virði, þvílík græja, brosið bara stækkaði og stækkaði með hverri mílu sem ekin var. Þó blaðamaður sé mjög vanur á brautum þá sagði hann að hann hefði aldrei getað notað allt sem R-inn bíður uppá, allavega ekki á þeim almennu vegum sem notaðir voru, þó malbik væri gott. Samanburður gamli og nýi Thruxtoninn: Gamli: latur-nýja hjólið: eins og þrautþjálfaður boxari í millivigt.

Hvaða hjól er hægt að bera þetta hjól saman við ? T.d. Ducati 900 Supersport eða Sport Classic, hugsanlega XR1200 Harley, en Thruxtoninn hefur samt vinningin því hann er bara öðruvísi og stærri karekter. Þú ert ekki bara að kaupa eitthverja ímynd nei þú ert að kaupa alvöru græju og hjólið er uppselt langt fram í tímann á mjög mörgum stöðum, skiljanlega því blaðaskrif hafa öll verið eins: Frábært hjól enda (BRESKT ER BEST).

R-hjólið kostar $14.500 í USA en standard Thruxtoninn kostar $12.500, ekki ódýr hjól en í samanburði við Ducati, KTM eða ja Harley þá kostar Thruxtoninn ekki mikið.

Svo er bara að panta græjuna, fá sér Belstaff jakka, réttar keflar gallabuxur sem og t.d. nýja Bell retro hjálminn, sá sem ekki veit hvaða skór eiga við framangreint spyrja bara formann vorn um hvaða skó hann hafi eignast síðast. Svona okkar á milli að lokum þá er ég búin að gráta á öxlina á eiginkonu minni: Má ég kaupa Thruxton R !!!!

Lesa má meira um allt tæknilegt á netinu.

Stolið og stílfært af netinu:

Óli bruni

1200cc powerplant belts out nearly 100hp, and a soundtrack that begs to be listened too.

This bike shies away from direct comparison, whether that’s a Monster 1200S, FZ-09, R-NineT, or Street Triple. The riding equation negates any straight comparison, which is a toast to Triumph’s engineering and design department. And besides, Thruxton owners don’t care. Why? The Thruxton is successful enough to have created Thruxton-loyal owners, with their own unique needs and wants.

I can’t recall a bike that sufficiently nails the target audience with such perfection… that doesn’t have a bar and shield on it. The fact is this is the perfect second act for existing owners–the ultimate Thruxton. It has the same affable personality of the previous bike, with all the requisite go fast bits to make it quick enough to be fun and to truly exploit track days. It’s also improved dramatically enough over the previous model that you can’t just bolt Öhlins on your old bike and call it good.

Radiator barely in sight, classic lines still in check.

Verdict

Frankly, it doesn’t matter what I say. All dealer allotments are accounted for, and the bikes are well on their way to being sold out. My hot take rings hollow, my crow grown cold. To those owners, they will be nothing but pleased.

But to me, the Thruxton R takes a good thing and takes it slightly outside the realm of sanity, It’s a $500 pair of blue jeans. Yes, it looks the part, and it has heritage, a story, and a back catalog of men and women much more rugged and courageous than you, and even if an ounce of that washes off you’ll be the mountian man in your marketing department.

Its most impressive engineering feat is that it has made nostalgia a reality. This is a love letter to British superbike history, the burbling parallel twin bursting with character, the communicative handling, and the responsive brakes, without the leaks, creaks, and kickstarts of old.

This is not a trip back in time, but to a parallel dimension where the Bonneville never became retro, but became the standard.

tekið af bifhjol.is

http://bifhjol.is/wp-content/uploads/2016/04/virdo-160x160.jpg 160w, http://bifhjol.is/wp-content/uploads/2016/04/virdo-320x320.jpg 320w">

Yamaha Virago 1100. cc. árg 1989.

Ég ætla að skrifa smá reynslupistil eftir að hafa skipt alfarið yfir í viðskipti við Atlantsolíu eftir að fréttir bárust um að öll olíufélögin eru farin að blanda etanóli í bensínið hjá sér nema áðurnefnt félag.  Ég er búinn að rúlla mér um tvö þúsundn kílómetra núna í vor og hef aðeins einu sinni neyðst til að tanka hjólið á N1 í Grindavík, aðeins þó um 3 lítra í það skiptið en hef þar fyrir utan alltaf tankað á Atlantsolíu.

Ég er farinn að finna stóran mun á hjólinu eftir að hafa skipt alfarið um þjónustu.  Hjólið dettur í gang á fyrsta starti og ég þarf ekki að halda við gjöfina eftir gangsetningu heldur gengur það hægaganginn jafnt og reglulega, (eins og virago 1100 á að gera, hökta örlítið) en drepur ekki á sér eftir nokkra snúninga eins og áður.

Aflið er allt annað.  Ég hélt í fyrra sumar að ég yrði að fara með gripinn í stillingu og láta jetta torana en eftir skiptin er aflið töluvert meira og togið talsvert mikið betra.  Það sem kom mér mest á óvart er þó eyðslan á hjólinu.  Í fyrra sumar var eyðslan á því frá þetta 5,9 og upp í 6,5 lítrar á hundrað kílómetra en núna í síðustu tvö skiptin sem ég hef verið að setja á það bensín hafa útreikningar sýnt að eyðslan er dottin niður í þetta 5,1 til 5,5 lítra á hundraðið.

Ég hef því ákveðið að hér eftir verður ekki keypt bensín af þeim aðilum sem blanda etanóli eða öðrum efnum í bensínið hjá sér, enda held ég að þessi tilraun hafi sýnt og sannað að þessi íblöndun minnkar af og eykur eyðslu í mótorhjólum.  Já og reyndar öllum ökutækjum sem brenna bensíni því þeir sem ég hef talað við um þessi mál hafa svipaða sögu að segja af bílum og öðrum tækjum sem þeir hafa skipt um bensín á.

Með vinsemd og virðingu. Jack H. Daníels.

tekið af mbl.is

          Varað er við reynslu­leysi og hraðakstri á bif­hjól­um.           mbl.is/​Frikki      

Gaflarar þakka Kristjáni Gíslasyni fyrir frásögnina og myndirnar frá heimsferð hans sem stóð yfir í rúma 10 mánuði.

Hér er linkur á síðuna hans:

http://slidingthrough.com/

Hér er ein óbirt grein sem dúkkaði upp frá Óla bruna

Nei ég er ekki að tala um þann tíma þegar allir voru með sítt hár og lofuðu frjálsar ástir og frið, nei ég er að tala um þau mótorhjól sem flestir kalla Hippa þ.e.a.s. mótorhjól sem oftast eru með tveggja strokka V mótor, frekar hátt stýri og standpedalar, fótbremsa og skipting eru eins framarlega á grind hjólsins eins og mögulegt er. Þannig að þú situr í mjög svo þægilegri stöðu við akstur, ja svona í hálfgerðu U ef segja má svo. Þessi áseta veldur því að hjólin “höndla” virkilega vel í beygjum, hægt að leggja þau hressilega eða þannig sko, það er alveg ótrúlegt að þeir sem hanna keppnishjól fyrir kappakstur hafi ekki “fattað” “uppá” þessari frábæru hönnun !!!!!! Jæja nú er ég búin að eignast fullt af “vinum” þ.e. þeir sem lesa þetta og eiga Hippa !! En við erum ekki hörundsár er það nokkuð, því þrátt fyrir þetta smá bull í mér (hugsanlega rétt !) þá er þessi týpa mótorhjóla enn vinsælust hér á landi miðað við höfðatölu sem og í USA= ef ein beljan pissar þá pissa allar hinar segir sagan !!

En það hjól sem við ætlum að fjalla um í dag er 2016 Ducati Xdiavel sem er sko Hippi með stóru H-I, því þrátt fyrir útlit hjólsins sem svona “power” Hippi með stóru afturdekki þá er það með frábæra aksturseiginleika og Dukati hlustaði ekkert á þá sem sögðu að það væri útilokað að smíða Hippa með góða aksturseiginleika. Ekki bara frábærir aksturseiginleikar nei hjólið er líka virkilega flott finnst flestum. Hjólið kemur með 1262cc vatnskælum mótor, átta ventlum, beinni innspýtingu, græjan snýst allt að tíu þúsund snúningum. Er með sex gíra gírkassa og engin keðja eða drifskaft nei það er reimdrifið, minna viðhald og allt það ala Harley. Og það sem meira er áseta er sögð þægileg. Þetta er svona aflraunahjólið frá Ducati.

Ökumanni finnst aldrei vanta afl með uppgefin hestöfl uppá 156 miðað við 9500 snúninga og þrátt fyrir það vantar ekkert uppá togið sem er 95 lb-ft miðað við fimm þúsund snúninga. Og hvað gerir þennan Dúkka mótor svona skemmtilegan, fyrir utan það að þeir eru það nær alltaf: Jú það eru knastásarnir, tíming ventla sem Ducati kallar DVT (Desmodromic Variable Timing). Þessi samsetning mótors og því tölvudóti sem stýrir honum gerir það að verkum að hjólið tekur jafnvel hressilega við sér í efsta gír á 4000 snúningum þegar gefið er hressilega inn og lyftir framhjóli í fyrsta gír án mikilla átaka, ekki margir standard Hippar sem geta státað af því.

Eins og fleiri og fleiri mótorhjól í dag þá er inngjöf rafstýrð þ.e. engir barkar. Svo eru að sjálfsögðu alls konar stillingar fyrir inngjöf eða þrjár og þær eru: Urban-Touring og Sport, varla þarf að þýða þessi þrjú orð. Hjólið kemur með ABS sem virkar einnig í beygjum sem sagt er nýtt og allt þetta tölvudót talar saman. Einnig eru átta stillingar til að stilla átak í afturdekk. Gott er að lesa á mælaborð og LED ljósin í mælaborði gera það að verkum að mjög gott er að sjá allt. Dúkati mönnum hefur tekist vel að fela vatnskælingu hjólsins, pústkerfið fellur vel að lögun græjunnar og í stað nokunar plasthlífa er notaðar álhlífar. Vélin er að mestu svört og allt verður þetta að einni fallegri heild, hugsanlega verða krómaðdáendur ekki eins ánægðir. Svo er hægt að færa sig upp um eitt þrep og fá sér S hjólið og þá færðu ýmislegt t.d. betri Brembo bremsur og fleira góðgæti. Þetta hjól er engin léttavigt er sagt um 545 pund tilbúið til aksturs. Eins og áður sagt þá er þetta Hippi en á sterum og vöðvabúnt eru að öllu jöfnu harðari viðkomu og það sama á við fjöðrun í þessu hjóli.

Þarna er komin Hippi (kom reyndar á markaðinn fyrir nokkrum árum fyrst) sem þú getur tekið hressilega á og sameinar “krúser” eiginleika sem og að það má taka hressilega á græjunni í gegnum beygjur. Held ekki að neitt svona hjól sé komið til landsins en aldrei að vita að einhver Hippa aðdáandinn kaupi sér eitt til að vera öðruvísi.

Stolið og stílfært af netinu

Óli bruni

2016 Ducati XDiavel Specs 
Engine: 1262cc Testastretta liquid-cooled L-Twin; eight-valve, Desmodromic w/ DVT
Bore and Stroke: 106 x 71.5mm
Compression Ratio: 13:1
Fueling: Electronic fuel-injection
Clutch: Wet multi-plate with self-servo slipper function; hydraulic actuation
Transmission: Six-speed
Final Drive: Belt, 28/80 gearing
Frame: Tubular steel-trellis
Front Suspension: Marzocchi 50mm inverted fork; three-way adjustable for spring preload, compression and rebound damping; 4.72 in. travel
Rear Suspension: Sachs gas-charged shock; two-way adjustable for spring preload and rebound damping; 4.33 in. travel
Front Brakes: 320mm discs with radial-mount Brembo M3-32 four-piston monobloc calipers
Rear Brake: 265mm disc with twin-piston caliper
Tires: Pirelli Diablo Rosso II, 120/70-17, 240/45-17
Curb Weight: 545 lbs. (claimed)
Wheelbase: 63.58 in.
Rake: 30 deg. / Trail: 5.12 in.
Seat Height: 29.72 in.
Fuel Capacity: 4.75 gallon
MSRP: $19,995; $22,995 (S model)
Warranty: Two years unlimited mileage

XDiavel Highs & Lows

Highs

• Provocative new-age stance
• Sport-oriented handling with cruiser-oriented controls
• Refined Ducati sport appeal

Lows

• Engine could be smoother under 3000 revs
• Chassis sacrifices comfort versus performance
• Standard seating position puts extra pressure on lower back