Kawasaki W 800

Erum við alltaf að leita að upphafinu, eða erum við bara stöðnuð, spurning en allavega sína skoðana kannanir það að þau mótorhjól sem talin eru nakin og svona meira „retró“ í útliti vekja meiri eftirtekt og já aðdáun en mótorhjól sem fela allt sem gaman er að horfa á. Margar verksmiðjur hafa reynt að ná „retró“ útlitinu og með misjöfnum árangri, t.d. Triumph með sína línu af „old style“ línu. En sumir gera betur en aðrir og þá komum við að Kawasaki W 800 sem er virkilega vel heppnað hjól í gamla útlitinu og mjög margir halda að þeir séu að horfa á gamlan tveggja cylindra breta frá því í kringum 1965,  svona eftirlíking  af BSA A10 eða A65, því má reyndar bæta við að á árinu 1999 hafði Kawasaki komið með W 650 hjólið en það náði engum sérstökum áhuga hjá kaupendum, þá aðallega vegna lélegs afls og daprar fjöðrunar, þeirri framleiðslu var hætt 2008. Nýja endurbætta hjólið er með 773cc mótor og er með beinni innspýtingu sem er látin líta út í líkingu við venjulega blöndunga. Mótorinn er með yfirliggjandi knastás sem er knúin með drifskafti frá mótor og hlífin utanum skaftið er vel sjáanlegt og setur skemmtilegan svip á mótor og lítur út eins og hlíf fyrir undirlyftustangir á gömlum breta. Vélin er loftkæld. Til að ná þessu gamla útliti þá er hjólið með tveimur mælum þ.e. hraðamæli og snúningshraðamælir, sem og alls konar viðvörunarljósum og klukku. Sagt er að öll frágangsvinna sé virkilega góð á hjólinu, sem og málning. Það sem vekur kannski mesta athygli er áhugi yngri kaupenda á þessu hjóli sem er meira segja með teinafelgur í „ala“ 1960 stíl. Það þarf ekki alltaf bara afl og mikinn hraða til að ná til kaupenda, Kawinn lítur bara út eins og alvöru mótorhjól. En við ökum ekki bara á útlitinu einu, það þarf líka að vera gott að aka hjólinu og afl þarf að vera ásættanlegt og standast samanburð við t.d. aðal keppinautin í þessum flokki sem er Triumph Bonneville, reyndar er Trumphinn aflmeiri, en færu menn nokkurn tíman að keppa á þessum hjólum (ha hvað ??!!). Vélin togar virkilega vel og virkar vel alveg frá 2500 snúningum, þannig að það er í raun aldrei dauður punktur frá þeim snúning, jafnvel í hærri gírum. Hraðaaukning mun ekki valda þér hálsríg en hjólið er flottur „krúser“ og ágætis ferðahjól. Á hraðbraut eyðir hjólið svona 6.28 ltr. á 100 km, sem er svo sem ekkert til að hrópa húrra yfir og þá aðallega útaf því að bensíntankur tekur aðeins 14 lítra og viðvörunarljós bensíntanks fer að blikka eftir svona 160 km. En með svona sparakstri gætir þú komist nokkuð mikið lengra. Kawinn höndlar vel og er svona þægilegur, sætið er frekar langt og með góðri ásetu. Fjöðrun er tveir dempara að aftan með einfaldri stillingu, fjöðrun að framan er sögð svona þokkaleg og frampípur eru með gamaldags gúmmí sokkum „gaitors“, sem munu verja pakkdósir vel. Þetta er ekkert sporthjól, líður svona í gegnum beygjur svo lengi sem ekki er verið að taka hressilega á því, en með því að aka hjólinu eins og það er hannað þá fer það vel með ökumann. Frambremsa er einn 300mm diskur sem virkar nokkuð vel.  Hljóðkútar setja skemmtilegan svip á hjólið svona í nokkurs konar Peashooter stíl, en samt líkar gömlu BSA kútunum. Handföng fyrir kúplingu og handbremsu eru stillanlega, fimm stillingar fyrir kúplingu og fjórar fyrir bremsu. Hægt er að fá hjólið í tveimur stílum svona hefðbundið og svo svona cafe racer útliti, sem má verulega bæta með aukahlutum. Ég held að það séu aðeins tveir W 800 Kawar  til á landinu og sagan segir að annar þeirra sé jafnvel til sölu. Sjá meðfylgjandi tæknilegar upplýsingar um Kawann.

Óli bruni # 173

Margur er knár þó hann sé smár= Yamaha FZ-09 2014.

Okkur er sagt að það sé búið að vera bíða eftir útkomu þessa hjóls í nokkuð langan tíma og það hafi mörgum dreymt um nakið sporthjól sem er er undir 1000 cc en sé samt vel yfir hundrað hestar og nú hefur sá draumur ræst og Yamaha (heimaha segja sumir uss uss) kynnir til sögunar FZ-09 sem er með 847 kúbik sentrimetra, þriggja strokka mótor og hestöfl eru sögð heil 115, togið er 65 foot lb-ft og hjólið vigtar um 414 lbs, já og verðið er sagt mjög svo samkeppnishæft. Þetta hjól er alveg nýtt frá grunni, nema kannski handföng, stefnuljós og svona smádót sem skiptir ekki meginmáli. Og framleiðandi segir: Þetta er ekki neitt svona parta hjól smíðað úr hlutum frá öðrum hjólum frá Yamaha. Og prufuökumenn segja: Við sjáum það fljótt bara með því að bara að horfa á álgrindina og álafturgaffal að þetta er alveg ný græja. Þriggja strokka mótorinn er alveg nýr frá grunni, en eins og menn vita þá hefur bretinn notað þrjá strokka í mjög mörg ár í sín mótorhjól, við munum allir eftir t.d. Triumph Trident og BSA Rocket Three og svo auðvitað nýju hjólin frá Triumph en það er nú allt allt önnur saga. Yamaha menn hafa smíðað ótrúlega flottan mótor frá grunni, t.d. eru sog greinar í misjafnir lengd sem gerir það að verkum að mótor er að gefa flottan kraft bæði niðri og á uppi sem og gott tog.  Sog greinar á beinu innspýtingunni eru 41mm frá Mikuni sem senda loft og bensín beint að innsogsventlum og þannig er aldrei hik við inngjöf, þessi heildarsmíði mótors gerir hann mjög „nettan“ . Þessi nýja innspýting er kölluð YCC-T og nú er allt rafmagnsknúið þ.e. engir barkar frá innspýtingu uppí stýri= ride by wire. Svo er líka hægt að stilla inngjöf eins og á öllum alvöru hjólum í dag, nema kannski Bandit !! Það eru þrjár stillingar í boði: Standard-Borgar- og svo sport til að spara framhjólbarða ! Yamaha verksmiðjurnar voru með eitt aðallega í huga við hönnun FZ-09 hjólsins, að hafa það eins létt og mögulegt er og svo líka nett. Gírkassi er sex gíra, pústkerfi er þrír í einn. Prufuökumenn sögðu að það væri eins og að setjast uppá 250cc hjól að sitja nýju FZtuna. Skiljanlega bara þrír strokkar og svo er álgrindin svona yfir mótor en ekki utanum og með þessu er hjólið tveimur tommum „grennra“ en forveri þess FZ8. Fjöðrun er KYB bæði framan og aftan, en að framan eru þetta USD (uppsidedown) 41mm frampípur og fram sem og afturfjöðrun er stillanleg í báðar áttir (pre load og rebound). Bremsur eru fjögurra stimpla frá ADVICS/Brembo að framan og diskar eru 298mm fljótandi, en að aftan er það einn diskur 245mm og bremsudæla er frá Nissan. Stýri er hærra og afturbeygðara heldur en á FZ8 hjólinu sem og að standpedalar eru 26mm neðar en á FZ8 og áseta því mjög þægileg, þannig að jafnvel eldri borgurum líður bara vel. Felgur eru 10 bita úr áli og eru sérhannaðar fyrir FZ-09una, hjólbarðar eru frá Dunlop heita Sportmax og einnig getur hjólið komið á Bridgestone Balllax Hypersport og sama með hjólbarða þeir eru hugsaðir sérstaklega fyrir þetta hjól. Jæja aðalatriðið hvernig er að aka hjólinu ? Jú byrjað var í Los Angeles og þar eru götur ekki sérlega góðar og tómar misfellur sem og holur bara misstórar. FZtan tók þetta allt með stæl, fjöðrun er það góð að jafnvel á ójöfnum vegi í beygju fannst ökumönnum þeir hafa góða stjórn á hjólinu, togið er líka það gott að það hjálpar mikið. Bremsur eru virkilega góðar þannig að þrátt fyrir gífurlega bifreiðaumferð og mis ruglaða ökumenn sem virða mótorhjólamenn mis mikið, leið prufuökumönnum bara nokkuð vel voru með þetta „under control“  og hjólið er ekki með ABS !!  Flestum leiðist innanbæjarakstur á mótorhjóli, en þrátt fyrir allt framangreint fannst mönnum aldrei leiðinlegt þarna í allri stöppunni, því FZtan var svo skemmtileg ef segja má svo, bara át þetta alltsaman án hiks eða hnökra. Síðan tók við akstur á skemmtilegum hraðbrautum sem og sveitavegum og þarna var hjólið komið á sitt svæði, langir beinir kaflar og svo þröngar og aflíðandi beygjur til skiptis. Þarna var þriggja strokka mótorinn að virka jafn vel og nokkuð stærri hjól þ.e. þessi 1000cc hjól. Ekkert mál er að lyfta framdekki í framúr akstri, en samt er þetta engin prjónamaskína, togið og aflið er bara jafn og þétt. Samt er alltaf hægt að finna að einhverju og prufuökumenn töldu FZuna of há gíraða í fyrsta gír, en samt ekki mjög leiðinleg hlutföll á milli gíra, heldur kannski að halda þarf hjólinu á snúning, allavega muna eftir því (stundum tala þeir um gott tog og svo er farið að kvarta !!) Svipað er sagt um R 1 hjólið svo kannski er þetta bara vörumerki Yamaha ha !! Þegar tekið var hressilega á því þarna fyrir utan borgina, þá var fjöðrun ekki jafn góð, því hjólið vildi „skoppa“ til ef snúið var uppá rörið útúr beygjum, hugsanlega má stilla fjöðrun betur, en framfjöðrun þótti helst til of mjúk af sporthjóli að vera. En aftur sagt hjólið er svo skemmtilegt að þetta hér um bil gleymist. Hvað mætti vera betra á FZunni ? Beina innspýtingin mætti vera betur stillt og eins og áður sagt framfjöðrun. En niðurstaðan er samt virkilega flott og skemmtilegt nakið sporthjól (eins og þau eiga að vera) hentar í flest, innanbæjar, utanbæjar að stinga Bandit af og svo bara hefðbundin ferðalög með mömmu með og einhvern farangur, ekki má gleyma verðinu því hjólið er ódýrara en flest sambærileg hjól t.d. eins og Triumph Speedtriple, Honda CB1000R eða Kawi Z1000 sem er reyndar nokkuð mörgum hestum aflmeiri. Þeir gefa hjólinu góða einkunn af 10 mögulegum fær hjólið 8.

Stolið og stílfært af netinu: Óli bruni

Er ég að verða gamall eða hvað = OLD FART

Ég las grein í mótorhjólablaði einu nú fyrir ekki löngu og þar sem mér fannst hún alveg frábær þá setti ég hana niður á blað (þarf ekki mikið til að gleðja mig !!) En hún hefst með orðunum: Ég mun segja þér þegar þú ert orðin staðnað tuðandi gamalmenni= Old fart. Hver eru einkenni þessa sjúkdóms? Já áður en lengra er haldið þá er hann nær ólæknandi !! Fyrstu einkennin eru (sem þú tekur ekki eftir sjálfur) að þú ferð að gera athugasemdir við mótorhjól annarra manna og bendir á eitthvað og segir: Þetta er ekki orginal. Næstu einkenni eru að þú ferð að skoða hvort mótor og stell númer séu rétt án þess að vera beðin um það. Svo smátt og smátt eykst þetta og einn daginn sérð þú gamalt hjól sem er langt frá því að vera orginal og það situr ungur maður á því og þú segir USS upphátt, án þess að hafa verið spurður um álit. Þú ferð að tala um það við alla sem ekki vilja hlusta um hvaða bull þetta sé að breyta góðum orginal hjólum í eitthvað sem heitir: Bobber, Cafe Racer, Chopper, Street tracker  og þar með eyðileggja þau og segir án þess að vera spurður: Þetta er sko alveg hræðilegt ! Dagarnir líða og hvað næst: Jú þú sérð ungan mann á virkilega flottu gömlu orginal mótorhjóli og segir án þess að vera spurður: Hvað er að gerast í þessum heimi, einhver krakki á þessu flotta hjóli ! Sérfræðingar munu segja þér að þessi einkenni séu nokkuð eðlileg hjá leiðinda gamalmennum því æðar séu að kalka og þrengjast og þar með hægir á blóðflæði til heilans, en þú segir hvað vita þessi vitlausu sérfræðingar ég er enn orginal !. En þessi sjúkdómur læðist hægt og hægt að sumum án þess að viðkomandi verði þess var, en aðrir verða sko varir við það, sem sagt þú þessi gamli ert að breytast hægt og hægt í óþolandi tuðandi gamalmenni sem þolir ekkert nýtt.  Í þessari góðu grein er sagt að Old Fart einkennin hafi eyðilagt meira í mótorhjólaiðnaðinum en nær nokkuð annað, já nær lagt hann í rúst oftar en einu sinni, já við sjáum fyrir okkur bresku mótorhjólaverksmiðjurnar sem dóu hver á fætur annarri á ekki mörgum árum vegna staðnaðra OLD FARTS sem ekki hlustuðu á þá yngri með nýjar ferskar hugmyndir. Hvar fæðast flestar raunverulegar hugmyndir um hvernig mótorhjól eigi að líta út og virka, jú á götunni og hjá þeim sem nota þau og þá aðallega hjá yngri eigendum og notendum. Sjáum bara Harley komnir með tvö ný hjól fyrir árið 2014 bæði vatnskæld og eru 500cc og 750cc, það voru ekki Old farts sem báðu um þessi hjól í könnunum, nei það var ungdómurinn.  Gömlu tuðboxin eru búnir gleyma þremur megin atriðum notkunar mótorhjóla þegar þeir voru ungir: Hafa gaman að þessu-vera flottur-og já fá það !! Nei gömlu rekavið-tuðmennirnir tala bara um þessa gömlu góðu daga og einhver mótorhjól sem engin man eftir, jú nema sannar sögur! um olíuleka, bremsuleysi, lélega fjöðrun og svo einhvern ógnarhraða sem kallaðist Tonnið= 100 m.p.h. Það er sagt að ekkert ógni meira uppgerð og þar með sögu gamalla hjóla meira en Old farts. Jú þeir vilja bara allt orginal= olíuleka, bremsuleysi, lélega fjöðrun og ég tala nú ekki um t.d. frábær rafkerfi frá Lucas (prins of darkness), Amal blöndunga (stilla forever), lélega bolta og rær, allt verður að vera orginal og já eflaust líka loftið í hjólbörðum !! Hvernig þekkjum við þessi gömlu hró ja t.d. á mótorhjóla-sýningum eldri hjóla: Jú þeir sjást strax því þeir ganga tuðandi um og benda á allt sem þeir telja ekki orginal og segja USS USS USS, labba um með skeifu á vör og tala um þetta unga lið í þessum skrýtnu fötum, með tattoo fram á fingurgóma, en dauðöfunda þá í raun af því að þeir eiga þetta allt eftir og geta fengið sér á oddinn oft í viku. Þessir gömlu garmar telja að aðeins hjólin þeirra og þeirra tónlist sé það eina rétta og hvað þessir ungu eigendur YamKawHonsúkki hrísgrjónabrennara séu að reyna að sýnast USS USS. Þessir Old farts segja: Ég myndi sko aldrei selja Nortoninn minn til einhvers af þessum bólugröfnu unglingum nei kemur sko ekki til greina!  Þeir myndu bara eyðileggja þennan dýrgrip með electrónískri kveikju, betri bremsum og já guð hjálpi mér setja riðfría sexkanta bolta í mótor í stað ónýtra stjörnuskrúfa. Það skrýtna er að konur virðast nær alveg vera lausar við Old Fart sjúkdóminn og það má þakka fyrir það og þessir gömlu skarfar láta þær yngri alvega vera því þeir eru of uppteknir við að horfa á þær og upplifa gamla tíma. En það er von fyrir okkur alla því að Old Farts sjúkdómurinn er ekki ættgengur og alls ekki smitandi og það sést á mjög mörgum mótorhjólum eldri manna sem hika ekki við að betrumbæta allt sem illa var gert í upphafi, þeir lifa lífinu eins og þessir yngri, eru ófeimnir við að breyta í bobbera, cafe racera, choppera og gera það sem þeim langar við sitt hjól, jú af hverju ? þeir eiga það og mega og geta það, þeir nota hjólin sín, selja hjólin sín á sanngjörnu verði og ekki einhverjum Old fart á uppsprengdu verði til að ORGINALA og geyma svo falið í einhverjum skúr og aðeins sýnd á einhverjum sýningum þar það sem sést í mílu fjarlægð að þau eru aldrei notuð, uss það er eins og að eiga gullfallega konu og sofa aldrei hjá henni. En það skrýtna er að þessir ungu mótorhjólaeigendur bera oftast virðingu fyrir bæði Old farts og hinum þessum venjulegu gömlu hressu, því þeir læra af þeim og þá vonandi gera ekki sömu mistökin þegar þeir verða eldri og geri sem flestum kleyft að kaupa gömul mótorhjól á sanngjörnu verði og þar með viðhalda sögunni á réttan máta, því þeir ungu munu erfa heiminn. Lengi lifi saga gamalla mótorhjóla.

Stolið og stílfært úr mótorhjólablaði:

Óli ekki orginal bruni

Honda CBX sex strokka ofurhjól.

Hvenær hefst sagan jú eflaust þegar Benelli Sei sex strokka 750cc kom fyrst á markaðinn og gat sagt við vorum fyrstir já langt á undan ykkur !!! þ.e. frá kynningu Sei árið 1972/73, en Sei hjólið var í framleiðslu allt til ársins 1989, fyrst eins og áður sagt 750cc og síðan 1979 þá kom 900cc hjólið. Reyndar verður að bæta því við, þó við ætlum ekki að fjalla um Sei hjólið þá er grunnhugmynd mótor þess hjóls stolið frá Honda og þá í grunninn á CB500 fjögurra strokka. En í dag eru til svo ég viti tvö Sei hjól á Íslandi í eigu sama mannsins. En aftur að CBXinum sem var fyrst kynntur til sögunnar á árinu 1978 og er frábær grein í  febrúar hefti Cycle Magazine, en þar hittir Hr. Tadashi Kume aðal hönnuður Honda blaðamenn og segir eitthvað á þá leið: Við erum búnir að vera með CB 750 frá 1969 og nær ekkert breytt því og 550 er líka það sama og það var 1971. Við getum ekki setið á hliðarlínunni og horft á önnur ofurhjól koma á markaðinn þ.e. frá öðrum framleiðendum og við sitjum eftir (já hreinlega). En nú sagði Hr. Kume erum við komnir með hjól sem allur heimurinn á eftir að taka eftir og það hressilega (nefnir ekkert Benelli). Svo var það fallegan mánudagsmorgun að CBXinn er kynntur til sögunnar við Willow Springs kappaktursbrautina. Blaðamenn vita ekkert og þeir segja við heyrðum í græjunni löngu áður en við sáum hana og hljóð minnti á Porche á fullum snúning, en þarna voru fjórir Hondu mekkar að hita upp Sexuna. Þarna var græjan sex strokka alls 1047cc með fjórum yfirliggjandi knastásum og 24 ventlum og Honda hafði sett stefnuna á að fjöldaframleiða hraðskreiðasta mótorhjól heimsins. Ekki má gleyma öðrum hönnuði mótor hjólsins en það var Shoichiro Irimajiri. Reyndar voru hannaðir tveir mótorar einn sex strokka og einn fjögurra, báðir 1000cc og mjög litlu munaði í mældu afli við sveifarás sexan var mæld 103 hestar en fjarkinn 98 hestar. En sexann varð ofaná því Hondumenn töldu hann eiga meiri framtíð fyrir sér og væri að auki miklu þýðgengari og ýmislegt annað tæknilegt sem engin nennir að lesa um (nema einn á Akureyri). Það var sama hver sá þennan mótor innan Hondu firmans allir urðu þeir ástfangnir ef segja má svo. Að sjálfsögðu komu upp ýmiss vandamál eins og alltaf þegar nýtt hjól er hannað frá grunni. T.d. áseta og pláss fyrir ökumann, þ.e. hné/fótleggi og því var mótor látinn halla einar 33 gráður í grindinni. Svo að koma fyrir startara og alternator, því ekki mátti mótor verða of breiður, en sexan er aðeins tveimur tommum breiðari en CB 750 mótorinn, eða 23.4 tommur. Við fyrstu kynni sögðu blaðamenn að hjólið virkaði virkilega stórt, en um leið og farið var af stað gleymdist þetta allt. Sætið er þægilegt og stýrið sem er dulítið sérstakt liggur vel fyrir ökumanni. Mælar eru vel staðsettir og vel læsilegir ásamt idjótaljósunum. Síðan er tekið af stað með hljóði sem gleymist aldrei, já síðan Hailwood var á sexunni sinni að keppa. Prufuökumenn segja að Willow Springs brautin sé draumur flestra ökumanna, sérstaklega fyrir þá sem þekkja til. Fyrst var farið varlega til að kynnast græjunni. Síðan var farið að taka á því og frá 6500 snúningum að rauða strikinu sem er í kringum 9500 snúninga er mótor alltaf jafn þýður þannig að ökumanni finnst hann aldrei vera á of miklum snúning. Hvernig höndlar hjólið jú er svona viðkvæmt og þá sérstaklega útúr beygjum á fullri gjöf, afturgaffall virðist ekki alveg ráða við sexuna, það virðist sem afturgaffall og demparar hafi svona mætt afgangi !!. Hjólið svona fer í svona liðamóta „sving“ ef hressilega er tekið á því. En með því að aka hjólinu með réttu hugarfari og ekki kæruleysislega er það ja bara frábært í alla staði. Lítið mál er að ná 120 mílum á beinu köflum. Við inngjöf taka CV blöndungarnir við öllu sem þeim er boðið. Kúpplingsátak er létt og skiptingar eru léttar með svona smá „klonki“. Frambremsur eru sagðar virkilega góðar og diskarnir tveir eru 5mm þykkir en bremsudælur eru beint af gamla CBinum.  Af ofurhjóli er öll hönnun í útliti virkilega vel heppnuð og nýtur enn mikilla vinsælda um allan heim, en við Íslendingar eigum hugsanlega metið því ef sagan er rétt eru hátt í 60 CBXar hér á landi. Hjólið er svo sem engin léttavara og er um 600 pund (599.95) fullt af bensíni. Afl hjólsins var mælt reglulega og á heitum tíma dagsins mældist það 85.6 hestöfl við 9000 snúninga og tog var 52.27 pund á fet á 6500 snúningum og á sama tíma var þarna ein Zeta og hún mældist um79 hestöfl, besta mæling CBXins var 89 hestar á 9000 snúningum og þá á venjulegu bensíni. Kveikja hjólsins eru ekki platínur og hönnuðir Honda sögðu að eiginlega hefðu mestu vandamálin með CB 750 hjólið þ.e. með afl hefði mátt rekja til gamla kveikjudótsins. Blöndungar eru sex og eru 28mm frá Keihin og er blöndur nr. 3 tengdur við dælu og svo er þetta allt tengt saman, eins og sagan segir ekkert mál að stilla einn Amal, aðeins meira vesen tveir, þrír eru hausverkur, svo það ætti ekkert mál vera að stilla SEX Keihin blöndunga !!! Á ¼ mílunni voru skráðar ýmsar tölur og þar á meðal 11.62 sek og endahraði 117.49, geri aðrir betur á standard græju beint úr kassanum. En í hvað hentar þessi græja, jú svona sport touring. Komum nú aftur að mótornum þeir segja að hann gangi á 250 snúningum kaldur !! og síðan er hann í 700 snúningum heitur, draumur margra en þá hætta þessar græjur að smyrja sig grunar mig. Allavega hefur CBXinn heldur betur sannað sig á klakanum því eins og áður sagt þá eru um 60 stk. til á landinu og svona smá saga með: Því fyrir nokkrum árum langaði mig jafnvel í CBX og hringdi útaf einum á ebay í USA og karlinn sem svaraði var ekki lengi að koma því að hvort ég væri frá Íslandi, því hann hefði heyrt að við værum að kaupa alla CBX Ameríku til Íslands !! Lesa má betur um allt tæknilegt og sögu hjólsins á netinu, eða bara hringja norður.

Stolið og stílfært af netinu:

Óli bruni.

Breskt er best, ekki spurning og þá erum við að tala um eitt af því besta frá Englandi: Triumph Trident T160 módel 1975 - The British Superbike

Við byrjum þetta á því að segja: Það er ekkert í heiminum eins og að aka Triumph  Trident Triple= Þrír strokkar sem sagan segir okkur að hafi tekið t.d. Hondu CB 750 í nefið í hraða og aksturseiginleikum en það er nú allt önnur saga. Saga þessa flotta breta hefst fljótlega uppúr 1960 þar sem hönnuðir Triumph þeir Bert Hopwood og Doug Hele héldu áfram að reyna þróa og hanna mótorhjól sem myndi tryggja framtíð breska mótorhjólaiðnaðarins. Fyrsta þriggja strokka vélin var með sömu borvídd og slaglengd og gamli 500cc speed twininn  (63X80mm), bara aðeins einum strokk bætt við. Cylinder (strokkhús maður verður að íslenska þetta !!) var úr stáli og drifbúnaður frá sveifarás að kúplingu/gírkassa voru þrjú tannhjól. Uppgefið afl í þessum mótor var um 59 hestar við 8000 snúninga. Þessi nýi mótor reyndist strax miklu þýðari en sá gamli tveggja strokka og já gaf meira afl. Því var þróun haldið áfram og næsta skref var að skrúfa saman þrjá þekkta hluti úr framleiðslu Triumph og þar höfum við mótor sem var 76mmX70mm. Svo þetta var í raun ekkert nýtt heldur að nota ætti það sem þegar var búið að hanna og nota (gamlir karlar að spara svo eigendur græddu meira). En hvenær var þessi nýja græja kynnt til sögunnar jú árið 1968 þegar bæði Triumph Trident T-150 og BSA Rocket Three voru kynnt til sögunnar, í raun svipuð hjól en samt ekki. Útliti hjólanna var ekki fagnað og þá sérstaklega ekki í USA og fljótlega var ákveðið að skipta um t.d. bensíntanka o.fl. fyrir USA markaðinn. En nær strax urðu þessi hjól meira en fræg á kappakstursbrautum heimsins skildu nær allt annað eftir í ryk/olíumekki, þ.e.a.s. þau sem náðu að klára viðkomandi kappakstur. T.d. vann þessi þriggja strokka breti fimm ( 5 ) T T kappastra í röð og þar varð frægastur hinn mikið þekkti Slippery Sam. Skoðum aðeins nafnið Slippery Sam áður en lengra er haldið: Nafnið er komið frá því að þessi hjól láku aðeins olíu, ja bara svipað og fyrstu Sand kast Hondu mótorarnir gerðu, ja allavega í kappakstri !! Þróun þessa þriggja strokka hjóls átti að halda áfram og næsti mótor átti að vera 830cc, en ekkert varð úr því, vegna stöðugra verkfalla og annars, en þó eflaust aðallega vegna tilveru úff verð að skrifa þetta Hondu CB 750 og svo Kawasaki Z1. Og í raun var það kraftaverk að síðasta týpa Trident hjólsins yrði að veruleika með tilkomu T-160 hjólsins sem leit út miklu nær BSA Rocket Three hjólinu, þ.e. mótor hallaði fram, einnig hafði mótor verið hækkaður í grind, hjólið var lengra í heildarlengd, komnar voru diskabremsur framan og aftan, já haldið ykkur komin var rafmagnsstartari sem virkaði (annað en á Norton Commando). Þessi síðasta tilraun Triumph með að framleiða alvöru „súperbæk“ kom allt of seint, en ekki má taka það frá þessu hjóli að það var með miklu betri akstureiginleika en hin tvö þekktu „súperbæke“ frá Japan CBinn og Z1. Þetta var að þakka góðri grind, mótor sat hátt í grindinni og lengd hjólsins. Sagan segir að gerðar hafi verið um tuttugu breytingar á T-160 frá eldri gerð hjólsins þ.e.a.s. T-150 hjólinu og svo aðalbreytingin að gírskipting fimm gíra kassans var færð á vinstri hlið að kröfum USA markaðarins og nú var T-160 hjólið komið með skiptinguna vitlausu megin !! En smá galli fylgdi einnig þessum breytingum, hjólið varð þó nokkrum kílóum þyngra eða heilum 40 lbs. Sætishæð varð nokkuð hærri. Svo auðvitað fyrir þessar grænu kerl%&ar lokaðra púst sem og lofthreinsari. En útlit hjólsins var til mjög mikils batnaðar og það er það sem oftast selur. Hjólið virkar stórt fyrir nær alla sem setjast á það, en virkilega gott tog er sagt (Norton Commando togar miklu betur !) og aflið en nokkuð gott miðað T-150 sem var þó aflmeira, en lítið mál að laga það með því að skipta um púst og lofthreinsara. Bensíntankur var til í tveimur stærðum fyrir þ.e. minni fyrir USA og stærri fyrir England. Hægt var að velja um a.m.k tvo liti gulur/hvítur og svona rauður/hvítur. En þetta virkilega skemmtilega hjól kom nokkrum árum of seint, miðað við hvað var boðið uppá á sama tíma eins og eina alvöru súperbæk heimsins Kawasaki Z1 og svo auðvitað Hondu CB 750 sem var orðin frekar þreytt á þessum tíma miðað við a.m.k. Kawann en ljósárum enn á undan Trident T-160, því bretinn hélt sér en við t.d. undirlyftustangir ja eins og Harley gerir enn. Þeir sem ekki hafa heyrt í Trident á fullum snúning með rétta hljóðkúta hafa ekki heyrt í mótorhjóli !!! Því má bæta við að saga þessara hjóla hélt áfram þ.e.a.s. bæði T-150 og T-160 því fyrrum starfsmaður Triumph verksmiðjunnar stofnaði fyrirtæki í sínu nafni L.P.Williams og viðhélt sögu hjólanna með smíði m.a. hins þekkta hjóls Triumph Trident Legend og voru smíðuð um sextíu hjól af þeirri týpu úr T-160 hjólinu, eitt þeirra er til hér landi og er nr. 9, er í dag í eigu mótorhjólasafns Akureyrar og ég átti það um tíma og kom því í það ástand/útlit sem það er í dag, en það var maður að nafni Palli sem flutti það inn frá Englandi og þá var hjólið svona mosagrænt og þar sem engin skráning var haldin hjá L.P. Williams um liti þessara 60 hjóla, þá ákvað ég að láta mála það í Ferrari rauðu. Nokkrir T-160 eru til hér á landi sem og T-150 og Hjörtur Jónasson skipstjóri með meiru á báðar týpurnar, því eins og sagt var í upphafi: Breskt er best.

Stolið og stílfært Óli bruni.

BRESKT er best, þarna er hjól sem hægt er að nota í allt og væri t.d.
ekki í vandræðum með ferðalag í sandi/fjöru. Menn geta selt götuhjólin sín (Hondur t.d.) og líka drullumallarana og fengið sér

TRIUMPH SCRAMBLER= BRESKT ER BEST:

https://www.youtube.com/watch?v=3nB2KD_UHeE

Yamaha XS 650 árg. 1977= Street Tracker

Að gera upp gamalt mótorhjól er að öllu jöfnu mikið gaman, allavega þegar vel gengur og fyrir mig hefur þetta jafnast nær alveg á við að hjóla (ja svona hér um bil), allavega þegar vetur konungur hefur tekið völdin. Þennan Yamaha (heimaha segja sumir Hondu eigendur) keypti ég af þeim eðalmanni Jóni Ásgeiri í Kickstart búðinni. Jón hafði byrjað á því að rífa hjólið og látið „powderkóda“ grind ofl. Ekki var í raun vitað um ástand mótors við kaup hjólsins. Ég byrjaði á því að fá vin minn Hjört Jónasson til að hjálpa mér við að koma Yammanum í gang og það gekk nú bara nokkuð sæmilega eftir að við komust að því að „sviss“ hjólsins virkaði ekki svo það var bara tengt beint á start „relay“ og gripurinn fór í gang, gekk bara nokkuð vel (ath. ný olía var sett á) og ekki furða því blöndunga sérfræðingur einn sem gengur undir nafninu Torfi Gull hafði komið við þessa tvo öldnu blöndunga frá hrísgrjónalandi. Eftir gangsetningu var mótor rifinn úr í annað sinn og byrjað að rífa hann til að sjá ástand innihalds og jú til að glerblása og mála það sem þurfti. Í ljós kom að nær allir slitfletir voru í góðu standi, meira segja tímakeðja. Efri hluti mótors þ.e. „cylinder“ og „hedd“ voru máluð með svörtu hitalakki og kantar slípaðir. Sveifarhús var einnig málað sem og mótorhlífar, sem sagt allt gert ORGINAL. Mótor í aftur og gagnsettur, en þess má geta að í hann er komin ný kveikja og „altenator“. En áður en mótor var gangsettur þá ákvað ég að fjarlægja allt sem viðkemur karlastarti (kickstart) og ætla að halda mér við konutakka (rafstart). Maður einn á suðureyjunni er líka búin að segja mér að hjól frá Japan þurfi ekki startsveif aðeins bresk hjól þurfi slíkt hjálpartæki þó þau séu með rafstarti. Framdemparar voru teknir í gegn, nýjar pakkdósir og olía, síðan var neðri hluti þeirra málaður. Allt nýtt í bremsur, sem og barki og dæluhús, allir nýir rofar á nýtt stýri. Ný keðja og tannhjól, nýir teinar í felgur, nýir hjólbarðar. Nokkurn tíma fór í að hugleiða hvaða pústkerfi ætti að vera á hjólinu, en flest hjól með þessu útliti þ.e.a.s. Street Tracker eru með pústkerfi tveir í einn og hljóðkútur á hægri hlið, en þá er hjólið hálf nakið vinstra megin, en allt smekkur manna. Því ákvað ég að þetta á hinn veginn þ.e. hljóðkúta á báðum hliðum. Allt pústkerfið kemur frá bestalandi (Breskt er best) og var svona aðlagað að Yammanum, pústgreinar skornar sundur og soðnar saman aftur, síðan voru þær vafðar með pústbandi, útbúnar festingar fyrir kúta o.s.frv. Það voru alls konar mælar og ljós fyrir ofan framljós, þetta var tekið í burtu og settur einfaldur hraðamælir og settar ljósa „díóður“ í lukt til að segja manni til um stefnuljós, aðalljós, hlutlausan og annað fyrir eldri borgara. Það var smá hausverkur að fela allt þetta rafmagnsdót sem hafði verið falið undir hliðarhlífum, eins og t.d. startpungur og annað, en tel að það hafi heppnast ágætlega. Nokkur pæling var í því hvort fela ætti rafgeymi en hætt var við það og hann sést í öllu sýnu veldi. Úr því að þetta útlit var valið þ.e. Street Tracker þá var að finna bensíntank (sumir nota orginal) og sætiskúpu, nokkrir aðilar framleiða þetta en er misjafnt eins og gengur og gerist.

Ég fann einn sem er á vesturströnd USA og pantaði hjá honum ýmislegt dót í endaðan september 2013 og í stuttu máli er ég ekki enn búin að fá allt=góð reynsla !!! Frambretti var lagað og afturbretti sett uppí hillu. Smá tíma var að ákveða sig með lit, en niðurstaðan varð Ferrari gulur. Maggi Jóns í Keflavík hefur málað allt fyrir mig í fjölda ára og síðustu ár hefur hans aðalmálari verið Alli, ég hef í raun bara eitt um þeirra vinnu að segja: Bestir og þakka þeim enn og aftur. Svo voru það svona smáatriði eins og stefnuljós eða ekki, en aftur öryggið á oddinn og ég setti „áttaleiðbeiningarljós“ á hjólið. Fullt var af öðru gert eins og allir þekkja sem gera upp hjól ORGINAL !! En látum þetta duga, nokkra ljósmyndir fylgja þessari sögu og látum þær enda þessa sögu, reyndar verð ég að bæta við að þegar síðasta ljósmyndin var tekin var eftir að setja afturljósið á og setja rafgeymi á sinn stað. Nú er bara eftir að sjá hvernig græjan virkar, ekki verið hægt enn því hann Kári getur ekki ákveðið sig hvort það sé enn vetur eða að koma vor.

Óli bruni (orginal)

Sjá myndir í mynda-albúmi

Smá alveg „sönn“ saga frá Hondu eiganda á suðureyjunni= Eyjahjól

Fyrir ekki svo mörgum dögum ræddi ég við Drullusokk nr. 1 og Hondumann Íslands um já hvað annað en Hondur, hann sagði mér í mjög svo stuttu ókrydduðu máli frá því að milli túra (já já hann er sko sjómaður með stóru ESSI) þá væri hann að teina felur á Hondur, já svo fá líka önnur óæðri hjól/felgur að fylgja með, svo væri hann að gera upp eitt stk. mótor úr CB750 Hondu sem væri með alltof stórum stimplum og öðru dóti sem ætti bara heima í grams safni NR. 1. Já það virðist alltaf vera nóg að gera í því að gera upp Hondur, ætli þær bili mikið eða bara gaman að taka þær í sundur og setja saman aftur. Sumum eins og mér t.d. líður bara best í bílskúrnum að gera eitthvað (hér bætir Tryggvi við) já þú bara eyðir fimm klst. í skúrnum á móti einni í akstur þegar þú átt Breta (Breskt er best)!!! Við félagarnir ræddum einnig um önnur hjól en Hondur, meira segja Kawasaki og hverslag ofurhjól það væru, þau kæmi líka með yfir þrjátíu ára ábyrgð, þau væru bara svo góð. En þá vildi Hrr. Bacon snúa máli sínu aftur að Hondu og bað mig sko að átta mig á því að nú nýverið hafi CB 750 Honda selst á Ebay í guðs eigin landi (USA) á litlar: 148.100 dollara sem er í kringum sautján milljónir og sjöhundruð þúsund: 17.700.000 og það voru yfir 100 manns sem börðust um gripinn. En sagan er ekki öll sögð, því þarna var um að ræða prótótípu sem smíðuð var árið 1968 og voru aðeins fjögur svona hjól smíðuð af Honda og þessi fjögur hjól voru í raun handsmíðuð og voru þau í fjórum litum, rautt, gulllitað, dökk grænt og eitt blágrænt. Aðeins er vitað um að tvö af þessum fjórum hjólum og þetta sem seldist á Ebay er eitt þeirra. Rauða hjólið var eyðilagt fyrir 1990, það gulllitaða endaði einhversstaðar í Evrópu þar sem það hvílir í pörtum, ekki er vitað um afdrif græna hjólsins en þetta blágræna er það sem selt var á Ebay. Þessi fjögur hjól vöktu strax mikla athygli þegar þau voru sýnd í USA. Mótor 736cc með rafstarti og diskabremsu að framan. Öll fyrstu hjólin voru með mótor sem kallaður er Sand kast (=lekur olíu) og voru um 7000 Sandkast hjól framleidd og Tryggvi segir að þau seljist líka á fullt af dollurum. Þessi fjögur fyrstu hjól voru líka með öðruvísi mótorhlífar, önnur pústkerfi og engan ádrepara. Selda Ebay hjólið er ekki uppgert heldur í orginal standi.

Óli # 173

Bob Hansen Honda og Daytona 200 kappaksturinn Í USA 1970

Ofangreint nafn þekkja að sjálfsögðu allir Hondu eigendur, allavega allir sem þekkja eitthvað til Hondu og kappaksturssögu Hondu. Bob þessi reyndar fór til hjólahimna ekki fyrir löngu þá orðin rúmlega níræður ef ég man rétt. En hvenær byrjar fyrir alvöru saga Bobs með Hondu verksmiðjunum, jú á því herrans ári 1969, þegar CB 750 Hondan var kynnt til sögunnar. En Bob var einn besti tæknilegi ráðgjafi Honda sem og umboðsmaður á  þessum tíma og í raun eini maðurinn með hringlaga augnaumgjörð í USA sem Hondumenn treystu og báru virðingu fyrir og þá er mikið sagt því í þessa dag og eflaust enn er mikil stéttarskipting í Japan. Hondumenn vildu koma þessu nýja súperhjóli strax á spjöld sögunnar, CBinn var ekki mjög þekktur þarna í USA á fyrsta ári hjólsins og því var það Bob sem bar upp þá tillögu að senda nokkrar CB 750 Hondur í Daytona 200 kappaksturinn árið 1970. Hondumenn voru ekki mjög hrifnir í fyrstu en þeir treystu Bob algjörlega, en töldu samt að CBinn ætti ekki mikinn möguleika á móti breska heimsveldinu (skiljanlega). Bob sagði þeim að þetta hjól væri  skothelt og sagði ég er þegar búin að selja ein 1200 stk. án þess að bilanir hafi orðið. Bob bætti einnig við: Ég veit að það verða eflaust nokkrir einkaaðilar sem munu keppa á CBinum og það væri alls ekki rétt að þeir aðilar settu svartan blett á sögu Honda og þessa nýja hjóls sagði Bob, því þessir einkaaðilar eiga ekki eftir að eiga mikinn möguleika á móti kappaksturshjólum sem hönnuð eru fyrir kappakstur og studd af verksmiðjum viðkomandi tegunda t.d. Triumph, BSA og Harley. Um leið og ákveðið var að Honda firmað tæki þátt í Daytona kappakstrinum þá var hafist handa að finna bestu ökumenn þess tíma og Bob gerði þá kröfu að a.m.k. einn þeirra yrði frá USA og þá skildi það vera Dick Mann. Fljótlega komu fjórir kassar til USA og í þeim voru fjórar „race“ CB Hondur. Þeim var strax komið til Daytona. Ásamt Bob voru á staðnum tveir topp „mekkar“ þeir Ron Robbins og Bob Jamieson, frá Englandi komu ökumennirnir Tommy Robb, Ralph Bryans og Bill Smith, ásamt „mekkanum“ Steve Murray. Aðal Hondumaðurinn á staðnum var sjálfur Nakamura sem öllu jöfnu hélt utanum Formúlu eitt bílahópinn í Evrópu. Þó þessar CB Hondur ættu að heita nokkuð hefðbundin verksmiðjuhjól þá voru þau mikið smíðuð úr Titanium o.s.frv. Þau láku olíu eins og góður breti á heitum degi.  Þar var sandkast vélinni kennt um (verð að skrifa þetta aftur ÞAU LÁKU OLÍU).

Þau láku það mikið að eftir nokkra prufuhringi kom Ron Robbins inná viðgerðarsvæði og sjá mátti að mótorhjólaklossar hans voru allir í olíu og hann sagði: þetta er eins og að hjóla á helvítis Norton, skömmu síðar fór Ralph Bryans á hausinn á brautinni og það kviknaði í Hondunni hans. Bresku „mekkarnir“ sem ekki kölluðu allt ömmu sína, sögðu skömmu síðar: Við erum búnir að gera við hjólið hans Bryans og það er tilbúið, Bob Hansen leyst minna en lítið á það, þar sem Honda Bryans hafði logað nokkuð lengi. Nú upphófst nokkuð mikið rifrildi milli USA og Englands og endaði með því að hópana skildi leiðir og hvor myndi sjá um sig. Alls konar bilanir voru að plaga menn t.d. á hjólinu hans Dick Mann var kúpling að snuða svo þegar olía var skoðuð þá kom í ljós að í henni var fullt af svörtu plasti og þar var tímakeðjustrekkjari úr plasti að molna niður. USA „mekkinn“ Bob Jamieson fór með slatta af olíu til Ensku „mekkana“ til að sýna þeim og vara þá við, en þeir höfðu ekki stórar áhyggjur af svona smá plasti, þó Jamieson segði þeim að þetta drasl ætti eftir að eyðileggja olíudælu og/eða stífla olíugöng og leiðslur. Bretarnir voru mættir til að hafa gaman af þessu og þetta væru óþarfa áhyggjur. Kappaksturinn er hafinn og fljótlega er Dick Mann orðin fyrstur og nokkuð langt á undan næsta manni. Svo fóru sum BSA og Harley hjólin að detta út vegna bilana sem og Hondurnar. Hondur bretana fóru ekki marga hringi Bryans fór þrjá og Robb tólf. Bob Hansen sagði Mann að fara að slaka á og fara vel með hjólið til að klára þennan langa kappakstur, en Gene Romero á Triumph nálgaðist Mann hratt og örugglega eftir dapurt start. Svo Mr. Nakamura skipaði Bob Hansen að segja Mann að skrúfa uppá rörið (bæta í), þrátt fyrir allar hefðir og virðingu sem eru höfð í hávegum hjá Japönum skipaði Bob Hansen honum Nakamura að koma sér frá og skipta sér ekki af þessu. Hjá Japönum hefði þetta að öllu jöfnu bara þýtt eitt: að óhlýðnast yfirmanni gróflega og þar með brottrekstur. Dick Mann vann kappaksturinn með stæl, gerði CB 750 frægt (já já Tryggvi) sem og hann sjálfan, þ.e. Dick mann (veit að Tryggvi er frægur svo það þarf ekkert að skrifa neitt um það). Eftir kappaksturinn sagði Bob Hansen af sér áður en honum yrði sagt upp af Nakamura og gekk til liðs við Kawasaki USA.  Bob frétti reyndar löngu síðar að Nakamura og Honda ætluðu sér alls ekki að reka hann, heldur hækka hann í tign. Blessuð sé minning Bob Hansen sem kom Hondu CB 750 á spjöld sögunnar.

Stolið og stílfært úr mótorhjólablaði:  Óli bruni

Honda NC700X 2014= Eyjahjól

Já ég tel rétt að ná einu nafni yfir Hondur= Eyjahjól, því eins og vitað er þá er eina mótorhjólið í heiminum Honda og ekki segja eyjamenn ósatt eða segja ósannar sögur það er sko vitað. En snúum okkur að þessu aðhliða hjóli Hondu NC700X, það lítur út í fyrstu sýn fyrir að vera svona hálfgert torfæru/endúró/ferðahjól í svipuðum stíl og t.d. V-Storm Súkka eða GS BMW og já Kawi Versis, en látum það ekki plata okkur, þetta er “pjúra” götuhjól þó mölin væri eflaust lítil fyrirstaða fyrir Xinn frekar en flest önnur hjól. Þessi græja ætti að henta nær öllum sem alhliða mótorhjól, ja þegar þú ert búin að venjast því að mótorútsláttur er við já 6500 rpm, svona svipað og Harley, nei aðeins ofar. Þessi lági útsláttur kemur flestum á óvart og því er gott að hafa augun með snúningshraðamæli.

Áseta er sögð mjög góð og þú situr svona uppréttur (sitja og biðja) og þar sem hjólið er mjög létt í meðförum segja sumir mótorhjólablaðamenn að þetta sé eitt heppilegasta hjólið í innanbæjarakstur sem til er (Hondu áróður!!) en líka megi fara á hraðari vegi án þess að líða ílla. Sætishæð er uppgefin 32.7 tommur svo ætti að henta flestum, hjólið er sagt með mjög góðu togi, þungamiðja er neðarlega og því er mjög gott að aka hjólinu á þröngum vegum, sem og bílastæðum. Eins og áður sagt er hjólið frábært til innanbæjarakstur, líka hægt að leggja hjólið vel í beygjum svo mörg afmeiri hjól ættu í vandræðum að elta þessa viðráðanlegu græju. En það verður samt að fara hratt í gegnum gíra til að ná sem mestu útúr hjólinu en muna eftir útslætti mótors.

Er ekki hægt að fara í ferðalag á græjunni, jú jú, þar á Xinn líka heima og þó umferð sé mikil þá er lítið mál að smeygja sér milli bíla, því ekki þvælist stærð hjólsins fyrir ökumanni, þú situr uppréttur og sérð vel yfir. Og togið hjálpar líka til með að þurfa ekki alltaf að vera hræra í gírkassa, en gírar eru sex og gott hlutfall milli gíra. Mótor er í raun 670cc og því skulu ökumenn ekkert að vera að reyna halda í einhverjar plastgæjur með langt yfir hundrað hestöfl.

Vindhlífar eru ágætar en “framrúða” mætti vera hærri/stærri en hún er til og kostar ekki mikið. Það sem við höldum að sé bensíntankur er geymsluhólf og tekur þó nokkuð mikið, engar aukatöskur nei bara opna bensíntankinn, meira segja hægt að koma fyrir lokuðum hjálm í fullri stærð sem er mjög heppilegt miðað við verð á alvöru hjálm.

Bremsur eru ágætar þó það sé aðeins einn diskur að framan og þó þú pantir hjólið ekki með ABS þá eru bremsur þannig að jafnvel óvanur ætti ekki að fara í götuna við snögga hemlun (orð blaðamanns). Fjöðrun er sögð góð og nær um sex tommu bæði framan og aftan, svona hátt í enduró fjöðrun, lítið hægt að stilla fjöðrun en hún telst fullnægjandi á hefðbundnum götum, en eins og áður sagt þetta er ekkert utanvegar mótorhjól en eigendur getað notað það í nær allt annað. Hjólbarðar eru frá Bridgestone og heita Battleax BT023 Sport Touring. Hægt er að fá allskonar orginal hluti frá Hondu á hjólið, harðar hliðartöskur, top box, hærri framrúðu, og miðjustandara. Hjólið vigtar um 470 pund, bensíntankur er undir sæti og tekur um 16 lítra og að hafa bensíntank þarna færir þyngdarmiðju neðar í hjólinu. Sagt að það sé mjög þægilegt að setja bensín á hjólið þ.e. svipað og á bíl bara stinga stútnum í og fá sér rettu á meðan rennur á, nei nei bara smá bull með rettuna. Hægt er að fá Xið með hálfsjálfskiptingu og ABS en það kostar. Blaðamenn segja að þeir hafi ekið hjólinu þúsundir km án þess að hjólið bilaði en það er nú nokkuð eðlilegt með allt frá Hondu, eina sem kvartað var yfir var kveikjuláslykill/sviss virtist endast ílla. Já þarna er komið heppilegt hjól fyrir nær alla bæði byrjendur og lengra komna, svo lengi sem þú ert ekki að leita að ofurafli eða torfærugræju. Lesa má um allt tæknilegt og meira til á netinu.

Stolið og stílfært af netinu

Óli bruni